Namasté,
Op 12 maart 2020 vloog ik naar Kathmandu om een rondreis te gaan begeleiden. Vanwege Covid-19 en de eerste lockdown die dat weekend zou starten moest ik op 14 maart terug naar Nederland. Vanwege een pandemie waarvan niemand wist wat voor effecten het zou hebben in de wereld. Na precies twee jaar besloten mijn vriend en ik de gok te wagen, regelden een visum, vulden de nodige formulieren in om Nepal binnen te mogen en begin april arriveerden wij in Kathmandu.
Op Tribuvan International Airport was het complete chaos vanwege de vele migrantwerkers die in groten getale terugkeerden vanuit Qatar naar Nepal. Het aankomstgebouw had een grote renovatie achter de rug. Niet echt een verbetering omdat het erg moeilijk was om het gebouw te verlaten via een lange smalle gang waar mensen met karretjes drongen om naar buiten te komen. (De vertrekhal is ook gerenoveerd, maar deze is groot en schoon met veel zitplaatsen).
Naast toeristen en wandelaars veel marathonlopers voor de Everest Marathon die op 29 mei plaats zal vinden. Fijn dat mensen Nepal weer bezoeken. Mondkapjes worden alleen nog gedragen vanwege luchtvervuiling en fijnstof in Kathmandu. Eind maart stond Kathmandu op de eerste plaats van meest vervuilde steden in de wereld, zelfs nog boven New Delhi.
In Kathmandu waren alle winkels, restaurantjes en musea geopend. Ook waren alle bezienswaardigheden te bezoeken. Alsof er nooit een pandemie had plaatsgevonden! Zelfs de straatventers waren aanwezig met hun souvenirs.
In Kathmandu veel nieuwe gebouwen en bedrijfspanden van soms wel twaalf verdiepingen. Vreemd omdat net na de grote aardbeving in 2015, tot vijf verdiepingen was toegestaan vanwege instortingsgevaar!
Ook Thamel, het toeristencentrum in Kathmandu, was behoorlijk verandert. Veel vuilnis op straat dat maar twee keer per week opgehaald wordt vanwege stakingen. De vuilnisophalers eisen betere werkomstandigheden en een hoger salaris. Er zijn onderhandelingen gaande. Tevens zijn er twee grote gebouwen met daarin een mega- supermarkt en pizzeria gesloopt in het hart van dit gezellige wijkje en dat geeft Thamel een sombere uitstraling.
Weerzien met mijn pleegkinderen
Een emotioneel weerzien met mijn pleegkinderen en kleinkinderen na twee jaar van e-mailen en whatsappen. We hebben veel tijd doorgebracht, uren met elkaar gesproken en vele foto´s genomen. Samen gegeten en samen gelachen. Het was alsof ik gisteren nog bij hen was.
Ons kantoor annex opleidingscentrum
Diverse keren ben ik naar kantoor gegaan vanwege gesprekken met ons vaste team en om de cursisten te ontmoeten van onze naaicursus. Alles draait weer op volle toeren. We hebben plannen gemaakt voor de nabije toekomst, calculaties op papier gezet voor nieuwe projecten en de lopende projecten doorgesproken. De pandemie heeft zeker effect gehad op onze Nederlandse stichting, maar ook op onze zusterorganisatie in Nepal. Gelukkig zijn we er doorgekomen vanwege de aanblijvende donaties vanuit Nederland, België en Frankrijk.
Ons kantoor annex opleidingscentrum in Patan, het zuidelijk stadsdeel van Kathmandu.
Ons team in Kathmandu: Van links naar rechts, Angelique, Jogesh (docent computertrainingen), pleegdochter Anima (manager/docent computertrainingen), pleegdochter Anita (docent beginners- en gevorderden naaicursussen). Lakpa (all-round medewerkster/ kok), Sikruti (accountant) en rechts een student die zijn afstudeeropdracht doet bij All Angels Nepal.
Mijn pleegdochter Anima volgt momenteel een tweejarige masteropleiding "Genderstudies" aan de universiteit van Kathmandu. Sinds het behalen van haar MBA werkt zij als manager bij onze zusterorganisatie All Angels Nepal. Bijna alle vrouwen, die bij ons de naaicursus volgen, komen uit zéér slechte omstandigheden en hebben te maken met onderdrukking en huiselijk geweld. Momenteel leiden we een groep vrouwen op uit opvangcentra voor verstoten vrouwen. Anima zal door haar studie de vrouwen nog beter kunnen begeleiden.
Naar Chitwan
Samen met Anima ben ik naar Chitwan gereisd om de kinderen te bezoeken die door ons gesponsord worden. Bij de Debouli school hadden de kinderen geen les, maar kregen ze voorlichting over hygiëne en ontvingen zij een inenting tegen thypoid. Het nieuwe schoolhoofd gesproken en kunnen zien hoe de school ten goede is veranderd. Sinds hij aangesteld is als schoolhoofd zijn er nieuwe sponsoren aangetrokken, voornamelijk Nepalese. Tevens liet hij me de nieuwe schoolmaterialen, schoolborden, computers en bibliotheek zien. Op het eens zo dorre en stoffige schoolplein waren tientallen boompjes geplant. Ook ontmoette ik enkele kinderen die dagelijks een maaltijd op school krijgen gesponsord door onze stichting.
Debouli school
Kliniek en nieuwe ambulance
Eindelijk onze nieuwe ambulance kunnen bewonderen en dokter Raj bezocht in zijn kliniek die vorig jaar verbouwd is. Onze ambulance heeft al de nodige lokale patiënten, maar ook zieke westerse toeristen vervoerd. Tijdens nieuwjaar, dat in Nepal op 13-14 april plaatsvindt, moest Raj vaak uitrukken met de ambulance. Voornamelijk verwondingen van gevechten met messen en stokken tijdens oudjaarsnacht. Elk jaar een terugkerend probleem.
Ook heb ik Raj verschillende medische artikelen kunnen overhandigen. Oa een otoscoop, een stethoscoop en een saturatiemeter, rubberen handschonen en mondkapjes.
Tandheelkundig kamp in Sauraha
Tijdens ons bezoek aan Chitwan hebben Anima en ik een tandheelkundig kamp bezocht in het centrum van Sauraha. Er waren twee Nepalese tandartsen, twee mondhygiënisten en enkele verpleegkundigen aanwezig. Die dag konden mensen met tandpijn gratis geholpen worden. Dit tandheelkundig kamp werd gefinancierd en uitgevoerd door stichting "Health & Enviroment Concern Society Nepal". ( HECS). HECS bestaat enkele en alleen uit Nepalese leden!
Naaiatelier Doranghi
Een bezoek aan ons naaiatelier in Doranghi, enkele kilometers vanaf Sauraha, is altijd een verademing. Eén en al gezelligheid als je binnenkomt. Twintig dames waren onder leiding van de nieuwe leerkracht bezig om een blouse te maken. De cursisten zijn enorm blij met de nieuwe leerkracht. Anima en ik hadden 20 kilo nieuwe stoffen vanuit Kathmandu meegenomen voor de kleding die de cursisten gaan maken de komende weken.
Kinderen OHM project
Een aantal kinderen bezocht die wij sinds jaren ondersteunen met Onderwijs Huisvesting en Mediche hulp. Allen hebben een slechte start in het leven gehad door armoede en/of het verlies van één of beide ouders. Sasmittha en Pradeep Tamang zijn sinds 2009 wees en krijgen sinds die tijd hulp en onderwijs. Sasmittha heeft binnenkort haar bachelor in managent en Pradeep werkt in een hotel in Sauraha. Hij studeerde hotelmanagement, maar door de lockdown maakte hij zijn bachelor helaas niet af. Ook Krishna Chaudary maakt het erg goed. Hij studeert hotelmanagement omdat hij niet precies wist welke studierichting hij moest kiezen. Als hij dit jaar slaagt gaat hij het leger in. Zijn besluit stond vast. Zijn kleine broertjes Manil and Sanil maken het goed op school.
Linksboven: Anima en Sasmittha. Links midden: Krishna Chaudary. Grote foto: Parvatti en Saraswatti. Rechts onder: Anima en Susmittha. Rechtsonder midden: Angelique en Sasmittha.
De drie kinderen in Jankauli; Parvati, Ohmkar en Saraswatti worden goed opgevangen door Shiva en zijn vrouw Ritu die schuin tegenover de kinderen wonen. Sinds 2012 krijgen de drie kinderen steun van onze stichting. Er werd een huis en een toilet gebouwd, maar ook zorgden we voor voeding, kleding en schoolspullen. De twee oudste meisjes zijn sinds enkele jaren getrouwd en wonen bij hun man en krijgen geen ondersteuning meer van ons. (Grote foto rechts: Van links naar rechts: Shiva, Saraswatti, Parvatti, Angelique, Ritu).
Small Kids Academy in Thimi
Na tien jaar gewerkt te hebben als leerkracht op de Puja school in Gatthaghar is mijn pleegdochter Sanghitta in 2068 (2012) een school gestart, samen met haar goede vriendin. Onlangs was het tienjarig jubileum en heeft haar school driehonderd leerlingen tussen de één en acht jaar. Ik was al enige tijd niet meer op haar school geweest en de school had intussen het "Montessori" label gekregen. Een moderne school waarbij erg veel aandacht is voor elk kind. Mijn kleindochter Neeshu, dochter van Sanghitta, geeft er computerles. Ze studeert over enkele maanden af en heeft dan haar bachelor in de IT. Ze financierde haar gehele studie zelf door computerles te geven op deze school.
Pancakes & Paws
Het pannenkoekenhuis in Sauraha is verhuisd naar Chhitrassari. Eigenaresse Martina heeft er bewust voor gekozen om een herstart te maken buiten Sauraha. Dit vanwege de drukte in het dorp. Chhitrassari is een stuk rustiger en zelfs voor toeristen eenvoudig te bereiken per fiets of te voet. Vanwege haar tien jaar ervaring met straathonden heeft zij achter haar pannenkoekenhuis een opvang voor bejaarde straathonden gemaakt. Een fantastische plek waar oude, kreupele straathonden hun laatste dagen kunnen doorbrengen.
Mijn bezoek aan Nepal was een emotionele en indrukwekkende ervaring na twee jaar van stilte, lockdowns en Covid-19. Het was geweldig om iedereen te zien en te spreken. Hopelijk trekt het toerisme aan en keren ook de groepsreizigers weer terug. De cultuur en de vele bezienswaardigheden, de Himalaya en de tropische jungle in het zuiden maken Nepal uniek.
Zonnige groet,
Angelique van Hoof